ไฟแค้นยังคงลุกโชน!

........ตราบใดที่ยังไม่หยุดฆ่าสัตว์
........เพื่อสังเวยปากท้องมนุษย์ที่เห็นแก่กิน
........ภัยพิบัติก็ยังไม่หยุดเพียงเท่านี้

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้เผยความลับสวรรค์ให้โลกประจักษ์
ถึงสาเหตุที่แท้จริงของการเกิด  "ภัยพิบัติ"

วิญญาณสัตว์:
                         พวกมันต้องพินาศให้หมด !...
                         ตายให้หมด   !...  ฮือๆๆ.....
                         ต้องพินาศให้หมด   ฉิบหายให้หมดทุกคน รู้บ้างไหม  !...
                         รู้ไว้ด้วยไม่ใช่แต่ข้าตนเดียวที่มา  ใครที่ทำพวกข้ามันต้องพินาศวอดวาย ไม่ปล่อยให้ 
                         เหลือ !...
                         อย่านึกว่ามีกายเป็นคนแล้วทำอะไรก็ได้  !..
                         ไม่ใช่เฉพาะที่นี่เท่านั้น....ทั้งประเทศ  !...
                         บุญกุศลใกล้จะหมดกันอยู่แล้ว  วาสนาพูนสุขใกล้จะหมดแล้ว  รู้หรือเปล่า  !...
                         อีกหน่อยพวกข้ามีพรรคพวกจะแบ่งไปทางน้ำ ทางอากาศ..เดินทางระวังให้ดี !..
                         ไม่แปลกใจเลยหรือว่าแค้นเรื่องอะไร ?...
                         ดูก่อนสิ ชั่วชีวิตนี้อย่านึกว่าไม่ได้ฆ่าคน แล้วเป็นคนดี ฮึ่ม !...
                         เห็นแก่ตัวที่สุด  !...ไม่มีมนุษยธรรมแม้แต่น้อย
                         ทำไมในโลกนี้ไม่มีใครเป็นคนดี !...
                         ถึงแม้ว่าโอกาสของข้าจะได้เป็นคนเพียงน้อยนิด  แต่ว่าถ้ามันจะตกนรก 
                         ก็ให้มันตกด้วยกัน  !...มันจะพินาศก็ให้มันพินาศด้วยกัน   !...
                         ข้ามีโองการของข้าเหมือนกันที่มาทวงหนี้...  พวกแกมีโองการเผยแพร่ธรรมะ...ข้าก็มี
                         โองการมาทงหนี้เหมือนกัน  !...
                         ไม่มีใครเห็นใจเลย   มีแต่คนเห็นแก่ตัวที่สุด  !...

อาจารย์ :          มีความแค้นอะไรให้กล่าวออกมา  อย่าดุร้ายเกินไป...
วิญญาณสัตว์ :  อย่างนี้หาข้าดุร้าย  ทีเวลาพวกเจ้า...  แต่ละคำ  แต่ละคำ..กินลงไปไม่เคยคิดถึงความดุ  
                         ร้ายเลยหรือยังไง  !..มีดแต่ละเล่มลับแล้วก็ลับอีก ฮือๆๆ..
                         มันเทงลงไป  เชือดลงไป...  ถึงแม้ว่าเราทำความผิด  เราต้องเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน...
                         แต่เราก็มีจิตสำนัก
                                       เราก็อย่ากบำเพ็ญธรรม !..
                  เราอยู่ของเราดีๆ รู้หรือเปล่า...เราเคยเป็นทั้งไก่ เป็นทั้งวัว ปลา หมู..รู้กันรึเปล่าเวลาทำ  เอามีดมาแทง  มันเจ็บปวด มันทรมาน  ไม่รู้จะบอกยังไง  ฮือๆๆ
                  เวลาถอดเกล็ดปลา มันเจ็บรู้มั๊ย !..เคยคิดกันรึเปล่าหากผิวหนังของตัวเอง  เป็นเลือดของตัวเอง เป็นเนื้อหนังของตัวเอง มันจะเจ็บปวดแค่ไหน..  ในที่นี้ใครเคยคิดบ้างห่ะ !..หรือว่าเอาแต่กิน กิน กิน เพื่อคามสำราญ  กินเพื่อปากเพื่อท้องของตัวเอง   ไม่เคยคิดถึงสัตว์เพื่อนร่วมโลก  ฮือๆๆ
                  ความเคียดแค้นได้ลอยตัวขึ้น  มันลอยตัวขึ้น..คอยดู !..มันลอยตัวมากขึ้น ประเทศชาติต้องวินาศ ภาคใต้ต้องน้ำท่วม !
                  มีกิน มีใช้ ฟุ่มเฟือยดีนัก นึกว่ามีเงินแล้วจะใช้ได้ตามใจชอบ เผาผลาญบุญกุศลตัวเองไม่รู้ตัวอีก !...    ไม่ต้องรู้หรอกว่าชาติก่อนเราทำอะไรไว้ ที่มานี่ก็เพื่อที่จะมาเตือนให้รู้ว่า  ประเทศชาติใกล้ถึงกาลวิบัติ  ถ้าหากไม่รีบทำความดี  แล้วล่ะก็  !...
                  ถ้าไม่รีบทำความดี  ไม่มีทางชนะไออาฆาตของข้าได้  ฝนที่ตกลงมา เป็นหยดน้ำตาของพวกพี่น้อง  ฮือๆๆ..

อาจารย์ :     ที่เข้ามานี่ คือสัตว์ประเภทไหน  ?
วิญญาณสัตว์ : จะรู้ไปทำไม  !..ก็บอกแล้วไงว่าเป็นมาหลายชนิดแล้ว ไม่ว่าจะเกิดเป็นสัตว์อะไรก็หนีไม่พ้นมนุษย์อยู่ดีนั่นแหละ..
                     ฮือๆๆ..  รู้รึเปล่าว่าสัตว์ก็บำเพ็ญได้  แล้วทำไมต้องมาทำกันด้วย

อาจารย์ :       ลดความอาฆาตลงก่อนเถอะ...
วิญญาณสัตว์ :  นึกว่าข้าลดแล้วตนอื่นเขาจะลดหรือ... นึกว่าความแค้นนี้มีเพียงตนเดียวงั้นรึ... ฮึ่ม  !...อย่านึกว่ามันจะง่ายแค่นี้...
                       ถึงแม้ว่าพวกข้าเป็นวิญญาณ  ก็ยังมีความรักพี่รักน้องยิ่งกว่ามนุษย์...  ถ้าให้บุญกับข้าคนเดียวมันไม่ยุติธรรม  แล้วสิ่งที่ตั้งใจทำ  ที่เป็นการก่อกรรมมันเยอะ  จะชดใช้กันหมดได้ยังไง  !...ชีวิตแกตายไปสิบครั้งก็ใช้ไม่หมด  !...
                        ไหนลองพูดมาซิว่า จะทำอะไรห้พวกเรา อย่าบอกนะว่าพิมพ์หนังสือธรรมะ  อย่าบอกนะว่าชวนคนรับธรรมะ...ฮึ!... ชวนคนมารับธรรมะแล้วมีประโยชน์อะไร  ชวนคนมาไม่ส่งเสริม นึกว่าข้าไม่รู้รึไง  !...

                    (วิญญาณสัตว์ต้องการให้ทุกคนที่กินเนื้อพวกเขาตั้งปณิธานเพื่อสร้างบุญกุศลชดใช้ให้กับวิญญาณสัตว์ทั้งหลายตามข้อต่อลองทั้งหมดนี้)

วิญญาณสัตว์ :
             ข้อ 1.  เปิดสถานธรรมส่วนรวม 3 แห่งในเขตพัทลุง..
             ข้อ 2.  ญาติธรรมเก่าจะต้องส่งเสริมให้เป็นนักบรรยาย 8 คน ต้องบรรยายได้จริงๆ มิใช่แค่
                        ไตรรัตน์...
             ข้อ 3.  ญาติธรรมใหม่ต้องส่งเสริมให้เป็นนักบรรยายไตรรัตน์อย่างน้อย 10 คน...
             ข้อ 4.  ส่งเสริมคนอุทิศตนเพื่อธรรมอย่างน้อย 3 คน..
             ข้อ 5.  ทุกคนในที่นี้จะต้องงดจากการกินเนื้อสัตว์

             แต่ละข้อใช้เวลาครึ่งปี  ในเขตพัทลุงทั้งหมด !...
             เวลาจะกินเนื้อเขา ให้นึกถึงว่าเนื้อที่อยู่ในช้อนเป็นเนื้อของตัวเอง เอง เป็นเนื้อของพี่น้อง เป็นเนื้อของลูก ของสามี ของปู่ย่าตายาย ฮือๆๆ...จะกินลงหรือเปล่า ?...

อาจารย์ :      ญาติธรรมทุกท่าน  พวกเราตั้งแต่เล็กจนถึงขณะนี้ เราทุกคนเคยไปก่อหนี้สร้างกรรมกับสัตว์น้อยใหญ่เหล่านั้น  ทั้งในอดีตและชาตินี้ หนี้กรรมมากมายชดใช้ชาตินี้ชาติเดียวก็ไม่หมด..
                       เรามาดูกันว่าประเทศไทยที่เกิดวิกฤตการณ์ร้ายแรงและภัยพิบัติเกิดมาจากอะไร ? เกิดมาจากเราไปก่อหนี้กรรมกับสัตว์ต่างๆ ทำให้ภัยพิบัติต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย เช่น น้ำท่วม แผ่นดินถล่ม เครื่องบินตก อุบัติเหตุรถชนกันมากมายเหลือเกิน ส่งเหล่านี้ก็เกิดขึ้นจากอำนาจของหนี้เวรกรรมของคนเรานั่นเอง..
                       ดังนั้น  วิญญาณเจ้ากรรมนายเวรเหล่านั้นเข้ามาเพื่อขอส่วนบุญส่วนกุศลไปเผื่อแผ่ให้เพื่อนพี่น้อง  แม้แต่สัตว์ด้วยกันยังรู้จักแบ่งปันไม่เหมือนมนุษย์ที่รักแต่ตัวเอง  ไม่ยอมแผ่ส่วนบุญให้กับผู้อื่นบ้าง  วันนี้ขอความร่วมมือกับทุกคนเพื่อเอาบุญกุศลอันนี้อุทิศให้กับสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้นได้หรือไม่  ทางหนึ่งก็เอาบุญกุศลชดใช้ให้กับสัตว์ที่เรากินลงไป ทางหนึ่งก็ลดหนี้กรรมให้กับตัวเองอีกทางหนึ่งก็พูดให้คนเข้าใจ ถ้าหากวันนี้เราไม่ชดใช้ วันหน้าเราก็ต้องชดใช้อยู่ดี พวกเราจะยินยอมชดใช้หรือไม่ ?..

(เงียบไม่มีเสียงตอบ)



วิญญาณสัตว์ :  รู้สึกว่าทำคนอื่นนะมันง่าย  แต่พอจะให้ช่วยผู้อื่นล่ะมันยาก !...  ใช้ปากกินเนื้อสัตว์ล่ะกินได้ ทีใช้ปากพูดหลักธรรมล่ะทำไมมันพูดยากอย่างนี้..

                         ระวังไว้เถอะ  ชาตินี้ไม่ทำความดี  ชาติหน้าปากจะไม่มีหรือมีก็อาจจะพูดไม่ได้ !..

                         พวกเรานั้นเป็นวิญญาณที่เคียดแค้น  ไม่ต้องรู้หรอกว่าเป็นสัตว์ประเภทไหน  หากจะอุทิศต้องเขียนว่า  วิญญาณที่อาฆาตแค้น  เพราะว่าเราเป็นแค่ตัวแทน  จะให้บอกว่าชื่ออะไร  ชาติก่อนเกิดที่ประเทศอะไร แล้วทำอะไรมาบ้าง รู้แล้วได้อะไร ?...

                         จำเอาไว้น่ะ  !...สัญญาต้องเป็นสัญญา  รับปากต้องเป็นรับปาก.. ตอนนี้ศรัทธารับปากว่าได้ รับปากว่าทำ ออกจากสถานธรรมหากไม่ทำตามที่รับปาก  ถึงแม้ว่าข้ายอมปล่อย  แต่ก็บอกให้ว่าไม่ใช่มีแต่ข้าเพียงตนเดียว... ถึงแม้ว่าข้ายอมอโหสิ วิญญาณตั้งมากมาย ไม่ใช่ว่าเขาจะอโหสิง่ายๆ...

                          ตอนนี้ทั่วโลกกำลังพบภัยพิบัติ  รู้ไว้ซะด้วย ฮึ่ม !... จริงอยู่มันเกิดจากธรรมชาติ  แต่พลังความแค้นนี่เหนือกว่าพลังธรรมชาติ  ความเคียดแค้นที่สะสมไว้ในจิตใจมานาน ไม่ใช่เพียงแค่ 5 นาที หรือ 10 นาทีจะมาลบความแค้น...

                           ทุกครั้งที่เปิดประชุมมีวิญญาณมาปรากฏ  พูดได้แต่ให้อโหสิกรรม อย่าเคียดแค้น อย่าเคียดแค้น เมตตาเถิด !...แล้วมีใครคิดถึงบ้าง มีใครเคยสำนึกบ้างว่าสิ่งที่ตนเองทำลงไปนั้นมันให้โทษกับผู้อื่นยังไง มีใครเคยคิดบ้าง !...

                           วันหนึ่ง 3 มื้อ  หรืออาจมากกว่านั้น ล้วนแล้วแต่คิดถึงปากท้องของตัวเอง  คิดถึงแต่ว่าตัวเองอยากกินอะไร คิดแต่ว่าสัตว์นี้มันน่ากิน  เคยคิดบ้างไหมว่าตัวเองกินลงไป  สัตว์พวกนั้นก็มีชีวิตเหมือนกัน เขาก็รักสงบ เขาก็ชอบสบายเหมือนคนนั่นแหล่ะ ไม่ชอบให้ใครมาเบียดเบียน ไม่ชอบให้ใครมาทารุณ รู้รึเปล่า รู้มั้ย !... 

                           บอกให้อีกครั้งหนึ่งก็ได้  ตอนเวลาฆ่าสัตว์นั้นมันทรมานแค่ไหน..  แต่ละมีดที่เชือดเฉือนลงไปบนเนื้อสัตว์  ฮือๆๆ..มันร้องออกมาให้ได้ยินหรือเปล่า...  เขาร้องแล้วเรารู้สึกยังไง เราอาจจะคิดว่ามันสนุกกับการทรมานสัตว์ เราอาจจะคิดว่าเราเป็นนักฆ่าที่เยี่ยม ไก่ถูกถอนขน ไก่ถูกเชือดคอ แล้วถูกนำไปทอดในน้ำมัน.. แค่ผิวหนังของตัวเองโดนน้ำมันกระเด็นนิดหน่อยก็ร้องด้วยความเจ็บปวด  รีบหายามาใส่ รู้จักรักษาผิวหนัง  รู้จักถนอมร่างกายนี้ฮึ !..มิได้คิดถึงชีวิตสัตว์เลยแม้แต่น้อย !..

                            ในวันนี้ข้าอุตส่าห์ได้มาต่อรอง  ข้าเป็นแค่ตัวเทนเพื่อนๆ ของข้าทุกตัว   อย่าลืม !...เวลาทำอะไรให้นึกถึงพวกพ้องสัตว์ทั้งหลาย อย่าไปเบียดเบียนกับเขาอีกเลยน่ะ ขอร้องเถอะ ขอร้องเถอะ  ฮือๆๆ...

                            วันนี้ทุกคนรับปาก ขอให้ใช้ปากนี้เป็นบุญกุศล  ช่วยนำข่าวไปบอกกับคนอื่น เขาจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ให้เราบอกกับเขาว่า...

"สัตว์ทุกตัวก็มีชีวิต"

                            เพื่อที่จะเป็นบุญกุศลให้กับตัวเราเอง  พวกวิญญาณเขาก็อยากบำเพ็ญธรรมเหมือนกัน  แต่เขาไม่มีโอกาส  เพราะเขาไม่มีกายสังขาร...

                             เวลาของเรามาถึงแล้ว  เราขอดื่มน้ำได้ไหม พ้นทุกข์แค่ชั่วขณะ  แต่ก็ต้องกลับไปรับทุกข์  ขอให้ทุกคนบำเพ็ญธรรมให้ดี เวลามาถึงแล้ว  อย่าลืมคำที่รับปาก  เราจะกลับไปบอกกับเพื่อนให้พวกเขาลดแรงอาฆาต...  แต่จำไว้   หากว่าไม่ทำตาม  อะไรเกิดขึ้นไม่รับประกัน  !...