พระโอวาสหนึ่งในแปดเซียนหลันไฉ่เหอ
เมตตาธรรมจะค้ำจุนโลกนี้ให้สงบได้...เป็นเพราะความอยากเมตตาธรรม
จึงถูกลบเลือน เป็นเพราะความอยากถึงกับฆ่าเขาได้ลง ถึงกับกินเขาได้ลงคอ !...
หากเราถามทุกๆ ท่านว่า..ในที่นี้คนทุกคนล้วนทนไม่ได้ที่เห็นคนตกทุกข์ได้ยาก เมื่อเห็นเขาตกทุกข์ได้ยากเดือดร้อน ท่านทนได้ไหมที่จะนิ่งเฉย ไม่สนใจไยดี ?... (ทนไม่ได้)
แปลว่าทุกคนล้วนมีจิตเมตตา มีจิตโออ้อมอารี เห็นใครตกทุกข์ได้ยาก ไม่อยากให้เขาเดือดร้อน ไม่อยากให้เขาต้องตายไปต่อหน้าต่อตา...
แต่ว่าความเมตตาของเรานั้นกลับเป็นเมตตาแค่เพียงความคิดหรือ..ต้องเป็นได้ทั้ง คิด พูด และกระทำ...
ตอนนี้เวลาเราเห็นสัตว์ร้อง ในใจเรารู้สึกเป็นอย่างไร ?...(สงสาร)... เมื่อตอนเห็นสัตว์มีชีวิตแล้วต้องตายไปต่อหน้า ท่านรู้สึกอย่างไร ?...นึกถึงหม้อแกงหรือกระทะร้อนๆ...
มนุษย์เรานั้นเวลาเห็นคนอยู่ด้วยกัน เราก็อยากให้เขามีชีวิตอยู่ เวลาเราเห็นสัตว์ที่อยู่ร่วมกับเรา ตาย !... เราก็ยังอดสงสารไม่ได้ ใช่หรือไม่ ?...
หรือแม้สัตว์ตัวนั้นจะไม่ได้เป็นสัตว์ที่เราเลี้ยงก็ตาม แต่ทำไมกลายเป็นเรารู้สึก อยากกินเขา ทำไมเราไม่เกิดความสงสารให้ต่อเนื่องจนถึงสิ้นสุด แสดงว่าความสงสารของเราเป็นแค่เพียงชั่วครู่ชั่วขณะหนึ่ง ไม่ใช่ของจริงแท้หรือ ?...
เป็นเพราะความอยากของเราถึงกับฆ่าเขาได้ลง ถึงกับกินเขาได้ลงคอ !... ความโลภของเราถึงกับประหัตประหารเขาได้ต่อหน้าต่อตาอย่างนั้นหรือ ?...
แปลว่าในใจของเราทุกคนก็ไม่อยากจะมีสิ่งนี้ แต่เพราะว่ากินมาจนติดแล้ว เบียดเบียนจนเคยชินแล้ว อำนาจของความชั่วย่อมเป็นอำนาจอันศักดิ์สิทธิ์...
เมื่อใดที่มนุษย์กับมนุษย์ลงโทษกันไม่ได้...
เมื่อนั้นฟ้าดินจะช่วยจัดการ...
เมื่อใดที่คนกับคนไม่สามารถตัดสินให้เที่ยงธรรมได้...
เมื่อนั้นฟ้าดินจะเที่ยงธรรม...
อย่าเห็นว่าการฆ่ากันเป็นเรื่องที่ไม่มีผลตอบสนอง ย่อมมีผลตอบสนอง !.. ทำไมเราอยู่กับบางคน เรารักเขา.. แต่ทำไมบางคนเราถึงเกลียดเขา... นั่นเป็นอำนาจที่เรามองไม่เห็น ใช่หรือไม่ ?..
ทำไมคนปัจจุบันจึงใช้การฆ่าสัตว์มาฆ่าคนได้ลงคอ นั่นเป็นเพราะว่าเกิดจากความชั่วที่ก่อตัวเล็กๆ ความชั่วที่ทำไว้เมื่อเห็นสัตว์ตัวเล็กๆ ตาย แล้วนับประสาอะไรกับสัตว์ตัวใหญ่ๆ ที่จะพอกพูน แล้วทำให้ลงมือฆ่าเขาได้ จริงหรือไม่ ?...
ฉะนั้น... เวลาเราเกิดเคราะห์ร้ายเคราะห์กรรมที่เราไม่รู้สาเหตุเกิดขึ้นกับเรา เราต้องถามตัวเองว่า ได้สร้างกรรมดีมาแค่ไหน เราได้เคยเบียดเบียนคนอื่นบ้างหรือเปล่า ?...
หากตลอดมาเราได้ทำดี จะไปกลัวอะไรกับกรรม เราย่อมสามารถหลีกหนีได้...
แต่ถ้าคนทำชั่ว ทำอย่างไรก็หนีไม่พ้น !..
เมตตาธรรมจะค้ำจุนโลกนี้ให้สงบได้...เป็นเพราะความอยากเมตตาธรรม
จึงถูกลบเลือน เป็นเพราะความอยากถึงกับฆ่าเขาได้ลง ถึงกับกินเขาได้ลงคอ !...
หากเราถามทุกๆ ท่านว่า..ในที่นี้คนทุกคนล้วนทนไม่ได้ที่เห็นคนตกทุกข์ได้ยาก เมื่อเห็นเขาตกทุกข์ได้ยากเดือดร้อน ท่านทนได้ไหมที่จะนิ่งเฉย ไม่สนใจไยดี ?... (ทนไม่ได้)
แปลว่าทุกคนล้วนมีจิตเมตตา มีจิตโออ้อมอารี เห็นใครตกทุกข์ได้ยาก ไม่อยากให้เขาเดือดร้อน ไม่อยากให้เขาต้องตายไปต่อหน้าต่อตา...
แต่ว่าความเมตตาของเรานั้นกลับเป็นเมตตาแค่เพียงความคิดหรือ..ต้องเป็นได้ทั้ง คิด พูด และกระทำ...
ตอนนี้เวลาเราเห็นสัตว์ร้อง ในใจเรารู้สึกเป็นอย่างไร ?...(สงสาร)... เมื่อตอนเห็นสัตว์มีชีวิตแล้วต้องตายไปต่อหน้า ท่านรู้สึกอย่างไร ?...นึกถึงหม้อแกงหรือกระทะร้อนๆ...
มนุษย์เรานั้นเวลาเห็นคนอยู่ด้วยกัน เราก็อยากให้เขามีชีวิตอยู่ เวลาเราเห็นสัตว์ที่อยู่ร่วมกับเรา ตาย !... เราก็ยังอดสงสารไม่ได้ ใช่หรือไม่ ?...
หรือแม้สัตว์ตัวนั้นจะไม่ได้เป็นสัตว์ที่เราเลี้ยงก็ตาม แต่ทำไมกลายเป็นเรารู้สึก อยากกินเขา ทำไมเราไม่เกิดความสงสารให้ต่อเนื่องจนถึงสิ้นสุด แสดงว่าความสงสารของเราเป็นแค่เพียงชั่วครู่ชั่วขณะหนึ่ง ไม่ใช่ของจริงแท้หรือ ?...
เป็นเพราะความอยากของเราถึงกับฆ่าเขาได้ลง ถึงกับกินเขาได้ลงคอ !... ความโลภของเราถึงกับประหัตประหารเขาได้ต่อหน้าต่อตาอย่างนั้นหรือ ?...
แปลว่าในใจของเราทุกคนก็ไม่อยากจะมีสิ่งนี้ แต่เพราะว่ากินมาจนติดแล้ว เบียดเบียนจนเคยชินแล้ว อำนาจของความชั่วย่อมเป็นอำนาจอันศักดิ์สิทธิ์...
เมื่อใดที่มนุษย์กับมนุษย์ลงโทษกันไม่ได้...
เมื่อนั้นฟ้าดินจะช่วยจัดการ...
เมื่อใดที่คนกับคนไม่สามารถตัดสินให้เที่ยงธรรมได้...
เมื่อนั้นฟ้าดินจะเที่ยงธรรม...
อย่าเห็นว่าการฆ่ากันเป็นเรื่องที่ไม่มีผลตอบสนอง ย่อมมีผลตอบสนอง !.. ทำไมเราอยู่กับบางคน เรารักเขา.. แต่ทำไมบางคนเราถึงเกลียดเขา... นั่นเป็นอำนาจที่เรามองไม่เห็น ใช่หรือไม่ ?..
ทำไมคนปัจจุบันจึงใช้การฆ่าสัตว์มาฆ่าคนได้ลงคอ นั่นเป็นเพราะว่าเกิดจากความชั่วที่ก่อตัวเล็กๆ ความชั่วที่ทำไว้เมื่อเห็นสัตว์ตัวเล็กๆ ตาย แล้วนับประสาอะไรกับสัตว์ตัวใหญ่ๆ ที่จะพอกพูน แล้วทำให้ลงมือฆ่าเขาได้ จริงหรือไม่ ?...
ฉะนั้น... เวลาเราเกิดเคราะห์ร้ายเคราะห์กรรมที่เราไม่รู้สาเหตุเกิดขึ้นกับเรา เราต้องถามตัวเองว่า ได้สร้างกรรมดีมาแค่ไหน เราได้เคยเบียดเบียนคนอื่นบ้างหรือเปล่า ?...
หากตลอดมาเราได้ทำดี จะไปกลัวอะไรกับกรรม เราย่อมสามารถหลีกหนีได้...
แต่ถ้าคนทำชั่ว ทำอย่างไรก็หนีไม่พ้น !..
การทำให้ร่างกายไม่มีโรคนั้น...ง่ายนิดเดียว
คือ โรคเข้าทางปาก
ถ้าสิ่งที่ท่านทานเข้าไปทุกวันมีแต่...เชื้อโรค
ก็ย่อมเกิดโรคขึ้นได้
มนุษย์ยังเจ็บป่วยด้วยโรคต่างๆ มากมาย
คิดว่าสัตว์จะป่วยเป็นโรคต่างๆ บ้างไหม
เราทานโรคเข้าไปหรือเปล่า...พิจารณาให้ดีๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น