เมื่อสัตว์ถูกฆ่าตาย เชื้อโรคต่างๆ ก็สามารถแทรกตัวเข้าไปแพร่เชื้อในเนื้อสัตว์โดยที่ตาเรามองไม่เห็น..
สัตว์ทุกตัวนั้นมีวิญญาณที่ฝังตราบาปติดตัว มนุษย์ยังไปเพิ่มกรรมแห่งการฆ่าซ้ำอีก กฎแห่งกรรมจึงเกิดขึ้น บาปกรรมท่วมท้นไวไนยสัตว์ที่เวียนว่ายในวัฏฏะสงสารล้วนแบกหนี้กรรมติดตัวมาเกิดทั้งสิ้น อันที่จริง ร่างกายของสัตว์ก็คือแหล่งเพาะเชื้อโรคและพยาธิต่างๆ หลายชนิด..
โรคทั้งหลายล้วนเกิดจากพยาธิที่อาศัยอยู่ในร่างกายสัตว์ สัตว์ที่ตายด้วยโรค ซากของมันก็จะเต็มไปด้วยเชื้อโรคต่างๆ ถ้าหากไม่รีบกำจัด เชื้อโรคที่อยู่ในตัวสัตว์ก็จะพันธุ์กลายเป็นเชื้อร้ายในที่สุด..(คนส่วนใหญ่ไม่เคยรู้เลยว่าเนื้อสัตว์ที่กลืนเข้าไปนั้นป่วยตาย มีทั้งเชื้อมะเร็งและเนื้องอกจากสัตว์ติดมาด้วย ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าสัตว์ป่วยตาย คนขายก็ยังเอามาขายปนกันเพราะไม่ยอมขาดทุน)
เชื้อร้ายอย่างมากก็เป็นแค่เชื้อโรคธรรมดาๆ แต่ "หนี้กรรม" และ "วิบากกรรม" ที่ติดตามมากับชิ้นเนื้อนั้นยังไปเพิ่มฤทธิ์ให้เชื้อโรคแรงขึ้นหลายเท่าตัว อันเป็นผลมาจาก การทวงหนี้กรรม...
ดังนั้น เชื้อโรคก็สามารถเป็นสื่อให้กับเจ้ากรรมนายเวรใช้เป็นเครื่องมือทวงหนี้เวรกรรมได้เช่นกัน..
เชื้อโรคไม่อาจเห็นด้วยตาเปล่า หนี้กรรมไร้รูปลักษณ์ก็เช่นกัน เป็นเหมือนลม มันสามารถยืมโมเลกุลเล็กๆ ของละอองฝุ่นในอากาศแล้วแทรกตัวซึมเข้าไปใต้ผิวหนัง หรือเกาะตามเส้นผม รูขุมขน ตามซอกเล็บ จนในที่สุดก็ทำให้คนติดเชื้อโรคได้...
สัตว์ทุกตัวนั้นมีวิญญาณที่ฝังตราบาปติดตัว มนุษย์ยังไปเพิ่มกรรมแห่งการฆ่าซ้ำอีก กฎแห่งกรรมจึงเกิดขึ้น บาปกรรมท่วมท้นไวไนยสัตว์ที่เวียนว่ายในวัฏฏะสงสารล้วนแบกหนี้กรรมติดตัวมาเกิดทั้งสิ้น อันที่จริง ร่างกายของสัตว์ก็คือแหล่งเพาะเชื้อโรคและพยาธิต่างๆ หลายชนิด..
โรคทั้งหลายล้วนเกิดจากพยาธิที่อาศัยอยู่ในร่างกายสัตว์ สัตว์ที่ตายด้วยโรค ซากของมันก็จะเต็มไปด้วยเชื้อโรคต่างๆ ถ้าหากไม่รีบกำจัด เชื้อโรคที่อยู่ในตัวสัตว์ก็จะพันธุ์กลายเป็นเชื้อร้ายในที่สุด..(คนส่วนใหญ่ไม่เคยรู้เลยว่าเนื้อสัตว์ที่กลืนเข้าไปนั้นป่วยตาย มีทั้งเชื้อมะเร็งและเนื้องอกจากสัตว์ติดมาด้วย ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าสัตว์ป่วยตาย คนขายก็ยังเอามาขายปนกันเพราะไม่ยอมขาดทุน)
เชื้อร้ายอย่างมากก็เป็นแค่เชื้อโรคธรรมดาๆ แต่ "หนี้กรรม" และ "วิบากกรรม" ที่ติดตามมากับชิ้นเนื้อนั้นยังไปเพิ่มฤทธิ์ให้เชื้อโรคแรงขึ้นหลายเท่าตัว อันเป็นผลมาจาก การทวงหนี้กรรม...
ดังนั้น เชื้อโรคก็สามารถเป็นสื่อให้กับเจ้ากรรมนายเวรใช้เป็นเครื่องมือทวงหนี้เวรกรรมได้เช่นกัน..
เชื้อโรคไม่อาจเห็นด้วยตาเปล่า หนี้กรรมไร้รูปลักษณ์ก็เช่นกัน เป็นเหมือนลม มันสามารถยืมโมเลกุลเล็กๆ ของละอองฝุ่นในอากาศแล้วแทรกตัวซึมเข้าไปใต้ผิวหนัง หรือเกาะตามเส้นผม รูขุมขน ตามซอกเล็บ จนในที่สุดก็ทำให้คนติดเชื้อโรคได้...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น