พระโอวาทพระโพธิสัตว์กวนอิม
เราอาจจะรู้สึกว่าเรายังมีบางอย่างที่ยังไม่ได้ทำ !...
เรายังมีบางอย่างที่ยังทำได้ไม่สมบูรณ์ จะให้เราตัดใจในตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ...
แต่ท่านอย่าลืมว่า อนิจจังเกิดขึ้นกับทุกๆคน สิ่งที่เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดกับตน นั่นเป็นเรื่องที่แน่นอนที่สุด...
ท่านอาจจะวาดอนาคตกันไว้สักสิบปียี่สิบปี เราถึงจะมีใจบำเพ็ญธรรม เมื่อโอกาสนั้นมาเราจะตั้งใจบำเพ็ญธรรม...
แต่ขอถามว่า สิบปียี่สิบปีจะมีแน่นอนหรือเปล่า ?..
ชีวิตท่านยังจะมีลมหายใจอยู่จริงหรือเปล่า ?...
โอกาสที่ท่านจะได้บำเพ็ญยังมีอยู่หรือเปล่า ?...
การกระทำความดีสร้างบุญกุศล ชำระในหนี้บาปเวรกรรมยังมีอยู่หรือเปล่า ?...
อาจจะตั้งใจอยากจะทำบุญ อยากจะบำเพ็ญธรรมเพื่อพ่อแม่ เพื่อพี่น้อง ความตั้งใจดีๆ ถ้าหากท่านไม่รีบลุกขึ้นมาทำ รอแต่ให้ทุกอย่างพร้อมก่อนถึงยอมสละออกมาได้ เราคิดว่าโอกาสอย่างนั้นจะมาถึงหรือเปล่า ?...
กายสังขารจะสมบูรณ์อย่างนี้หรือเปล่า ?...
เราอย่าลืมว่าทุกคนที่เกิดมาล้วนมีเจ้ากรรมนายเวรการที่เขาจะมาทวงหนี้เอากับพวกท่านเขาบอกเราล่วงหน้าหรือเปล่า ?...
แล้วเรายังจะใจเย็นอยู่อย่างนี้ได้หรือเปล่า ?...
ตอนนี้เรื่องอะไรที่ควรสละได้ที่ควรเลิกละได้ พวกท่านควรกระทำก่อนหรือเปล่า ?...
แล้วอะไรที่เราควรจะเริ่มต้นทำขึ้นมาก่อน อะไรที่อยู่ใกล้ตัวเราที่สุด อะไรที่เราทำได้ง่าย แล้วอะไรที่เราขาดไม่ได้ ?...
เราพอตอบได้หรือเปล่า ?..
เรากระทำกันอยู่ทุกวันหยุดไม่ได้แม้สักมื้อเดียว...(กินเนื้อสัตว์) เราไม่ได้ชดใช้กรรมเก่า เราก็อย่าได้สร้างในกรรมใหม่...
ในการกินของพวกท่านลดละได้ในหนี้ชีวิตของคนอื่นก็เป็นการไม่สร้างกรรมใหม่...
แต่หากวัน ๆ เอาแต่กินชีวิตคนอื่น หนี้เก่าไม่ชดใช้ หนี้ใหม่ก็สร้างขึ้นมา แล้วเมื่อไหร่ท่านจะหลุดพ้นได้จริงๆ แล้วเมื่อไหร่ท่านจะมีบุญกุศล เราหวังแต่บุญไม่อยากได้บาป แต่สิ่งที่เราทำสอดคล้องกันหรือเปล่า เรื่องที่อยู่ใกล้ตัวเรื่องที่ทำอยู่ทุกวัน ปรับเปลี่ยนได้หรือเปล่า ?...
เมธีทุกท่านสิ่งที่เราเตือน สิ่งที่เราแนะนำไม่ใช่เป็นเรื่องยากหากอยากตัดกรรมเก่าไม่สร้างกรรมใหม่ก็ขอให้ตั้งใจทำ...
การทำร้ายเขาทั้งชีวิต ทุบหัวเขา ตัดขาเขา ควักไส้เขา ทรมานหรือเปล่า ถ้าเป็นเรา เราจะยอมหรือเปล่า ?...
หากเมธียังไม่ยอม แล้วพวกเขาจะยอมหรือเปล่า ความแค้นฝังลึก หากเราทำเขาย่อมจดจำได้ตลอด ทวงหนี้ไม่มีผิดเพี้ยน มีแต่เพิ่มไม่มีลด...
หวังว่าเราจะไม่เพิ่มหนี้กรรมให้กับตนเอง หากเราอยากจะบำเพ็ญจุดเริ่มต้นคือ "การกินเจ"...
หากทำได้เขาก็จะไม่ขัดขวางท่าน เขากลับจะส่งเสริมท่าน...
เราอยากให้เจ้ากรรมนายเวรส่งเสริมเราบำเพ็ญธรรมหรือ ขัดขวางไม่ให้เราบำเพ็ญธรรม ทุกอย่างอยู่ท่านเลือกเอง ให้เขาส่งเสริม เขาก็จะรอเอาบุญกุศลกับพวกท่าน แต่ถ้าท่านจะให้เขาขัดขวาง เขาก็คงจะเอาชีวิตของพวกท่านไป..
โอกาศอย่างนี้มันอยู่ใกล้ๆ ตัวท่านเอง เราอยากจะมีลมหายใจต่อไปเพื่อสร้างบุญสร้างกุศล หรืออยากจะมีลมหายใจเพื่อให้เขามาทวงหนี้ ไม่รู้ว่าวันใด มาแบบไม่รู้ตัว...
สิ่งที่เรายึดติด สิ่งที่เรารัก เราก็ไม่ทันได้เอาไป ยังไม่ทันได้สั่งเสียเขาก็พรากเอาของเราไปแล้ว สิ่งที่สะสมมาทั้งชีวิตไม่เหลืออะไรแล้ว !...
หวังว่าเราอย่ารอให้เป็นอย่างนั้น เรามีสติในการดำรงชีวิตค่อยๆ ละ ค่อยๆ เลิก เพราะความตั้งใจของเรา ดีกว่าโดนฉุดดึงไปโดยไม่รู้ตัว...
หวังว่าเราจะยอมเปลี่ยนแปลง สิ่งที่พลาดที่ผิดไปแล้วเราขอขมาสำนึกแก้ไขเสียใหม่อย่าปล่อยเลยตามเลย...
เราอาจจะรู้สึกว่าเรายังมีบางอย่างที่ยังไม่ได้ทำ !...
เรายังมีบางอย่างที่ยังทำได้ไม่สมบูรณ์ จะให้เราตัดใจในตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ...
แต่ท่านอย่าลืมว่า อนิจจังเกิดขึ้นกับทุกๆคน สิ่งที่เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดกับตน นั่นเป็นเรื่องที่แน่นอนที่สุด...
ท่านอาจจะวาดอนาคตกันไว้สักสิบปียี่สิบปี เราถึงจะมีใจบำเพ็ญธรรม เมื่อโอกาสนั้นมาเราจะตั้งใจบำเพ็ญธรรม...
แต่ขอถามว่า สิบปียี่สิบปีจะมีแน่นอนหรือเปล่า ?..
ชีวิตท่านยังจะมีลมหายใจอยู่จริงหรือเปล่า ?...
โอกาสที่ท่านจะได้บำเพ็ญยังมีอยู่หรือเปล่า ?...
การกระทำความดีสร้างบุญกุศล ชำระในหนี้บาปเวรกรรมยังมีอยู่หรือเปล่า ?...
อาจจะตั้งใจอยากจะทำบุญ อยากจะบำเพ็ญธรรมเพื่อพ่อแม่ เพื่อพี่น้อง ความตั้งใจดีๆ ถ้าหากท่านไม่รีบลุกขึ้นมาทำ รอแต่ให้ทุกอย่างพร้อมก่อนถึงยอมสละออกมาได้ เราคิดว่าโอกาสอย่างนั้นจะมาถึงหรือเปล่า ?...
กายสังขารจะสมบูรณ์อย่างนี้หรือเปล่า ?...
เราอย่าลืมว่าทุกคนที่เกิดมาล้วนมีเจ้ากรรมนายเวรการที่เขาจะมาทวงหนี้เอากับพวกท่านเขาบอกเราล่วงหน้าหรือเปล่า ?...
แล้วเรายังจะใจเย็นอยู่อย่างนี้ได้หรือเปล่า ?...
ตอนนี้เรื่องอะไรที่ควรสละได้ที่ควรเลิกละได้ พวกท่านควรกระทำก่อนหรือเปล่า ?...
แล้วอะไรที่เราควรจะเริ่มต้นทำขึ้นมาก่อน อะไรที่อยู่ใกล้ตัวเราที่สุด อะไรที่เราทำได้ง่าย แล้วอะไรที่เราขาดไม่ได้ ?...
เราพอตอบได้หรือเปล่า ?..
เรากระทำกันอยู่ทุกวันหยุดไม่ได้แม้สักมื้อเดียว...(กินเนื้อสัตว์) เราไม่ได้ชดใช้กรรมเก่า เราก็อย่าได้สร้างในกรรมใหม่...
ในการกินของพวกท่านลดละได้ในหนี้ชีวิตของคนอื่นก็เป็นการไม่สร้างกรรมใหม่...
แต่หากวัน ๆ เอาแต่กินชีวิตคนอื่น หนี้เก่าไม่ชดใช้ หนี้ใหม่ก็สร้างขึ้นมา แล้วเมื่อไหร่ท่านจะหลุดพ้นได้จริงๆ แล้วเมื่อไหร่ท่านจะมีบุญกุศล เราหวังแต่บุญไม่อยากได้บาป แต่สิ่งที่เราทำสอดคล้องกันหรือเปล่า เรื่องที่อยู่ใกล้ตัวเรื่องที่ทำอยู่ทุกวัน ปรับเปลี่ยนได้หรือเปล่า ?...
เมธีทุกท่านสิ่งที่เราเตือน สิ่งที่เราแนะนำไม่ใช่เป็นเรื่องยากหากอยากตัดกรรมเก่าไม่สร้างกรรมใหม่ก็ขอให้ตั้งใจทำ...
การทำร้ายเขาทั้งชีวิต ทุบหัวเขา ตัดขาเขา ควักไส้เขา ทรมานหรือเปล่า ถ้าเป็นเรา เราจะยอมหรือเปล่า ?...
หากเมธียังไม่ยอม แล้วพวกเขาจะยอมหรือเปล่า ความแค้นฝังลึก หากเราทำเขาย่อมจดจำได้ตลอด ทวงหนี้ไม่มีผิดเพี้ยน มีแต่เพิ่มไม่มีลด...
หวังว่าเราจะไม่เพิ่มหนี้กรรมให้กับตนเอง หากเราอยากจะบำเพ็ญจุดเริ่มต้นคือ "การกินเจ"...
หากทำได้เขาก็จะไม่ขัดขวางท่าน เขากลับจะส่งเสริมท่าน...
เราอยากให้เจ้ากรรมนายเวรส่งเสริมเราบำเพ็ญธรรมหรือ ขัดขวางไม่ให้เราบำเพ็ญธรรม ทุกอย่างอยู่ท่านเลือกเอง ให้เขาส่งเสริม เขาก็จะรอเอาบุญกุศลกับพวกท่าน แต่ถ้าท่านจะให้เขาขัดขวาง เขาก็คงจะเอาชีวิตของพวกท่านไป..
โอกาศอย่างนี้มันอยู่ใกล้ๆ ตัวท่านเอง เราอยากจะมีลมหายใจต่อไปเพื่อสร้างบุญสร้างกุศล หรืออยากจะมีลมหายใจเพื่อให้เขามาทวงหนี้ ไม่รู้ว่าวันใด มาแบบไม่รู้ตัว...
สิ่งที่เรายึดติด สิ่งที่เรารัก เราก็ไม่ทันได้เอาไป ยังไม่ทันได้สั่งเสียเขาก็พรากเอาของเราไปแล้ว สิ่งที่สะสมมาทั้งชีวิตไม่เหลืออะไรแล้ว !...
หวังว่าเราอย่ารอให้เป็นอย่างนั้น เรามีสติในการดำรงชีวิตค่อยๆ ละ ค่อยๆ เลิก เพราะความตั้งใจของเรา ดีกว่าโดนฉุดดึงไปโดยไม่รู้ตัว...
หวังว่าเราจะยอมเปลี่ยนแปลง สิ่งที่พลาดที่ผิดไปแล้วเราขอขมาสำนึกแก้ไขเสียใหม่อย่าปล่อยเลยตามเลย...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น