พระโอวาทหนึ่งในแปดเซียนฮั่นจงหลี่
อยากเป็นคนโชคดีมีสุข แต่ทุกวันเอาแต่เบียดเบียนทำร้ายคน จะมีความสุขได้อย่างไร ?...
อยากมีความสุขหรือเปล่า เบียดเบียนทำร้ายใครหรือไม่ ?...
ไม่ทำร้ายเขา แต่พรากชีวิตเขา...พรากได้อย่างไรบ้าง ?... (กินเนื้อเลือดเขา)
ทำร้ายเขา เบียดเบียนเนื้อเขา หรือบอกว่าสัตว์เล็กเกิดมาให้สัตว์ใหญ่กิน เป็นเช่นนั้นหรือเปล่า ช้างเปลี่ยนจากกินอ้อยมากินท่านก็โกรธไม่ได้ ถ้าเสือออกมากินคน ท่านก็โทษเสือไม่ได้ เพราะเล็กกว่าให้คนที่เข้มแข็งกว่าข่มเหงคนที่อ่อนแอกว่า...
ให้คนที่ไม่มีทางสู้ ถูกรังแก ถูกพรากชีวิต ท่านเองก็ไม่ต้องการให้ใครมาทำกับท่านเช่นนี้ใช่หรือเปล่า ทำไมจึงทำ เขาไม่มีแรงต่อสู้ ไม่มีเสียงให้ท่านได้ยินก็เลยพรากเขาไป...
โดยพื้นฐานของจิตใจ เมื่อเห็นเขามีชีวิตเป็นอย่างไรก็ทนไม่ได้ที่ต้องเห็นเขายต่อหน้าต่อตา เมื่อเห็นเขาตายไม่อาจกินเนื้อเลือดเขา แต่ทำไมคนบางคนแม้เขาตายต่อหน้าก็สามารถทนเห็นได้แม้เขาโอดครวญต่อหน้าต่อตาก็ทนเห็นได้ เพราะอะไร ?...
เพียงเพราะเสียงท้องร้อง ท้องจึงใหญ่กว่าความมีเมตตา..
บางครั้งก็ติดรสเพียงแค่ลิ้นที่สั้นๆ นี้ จึงยอมแม้กระทั่งทำร้ายและเบียดเบียนคนอื่นออเวลาคนอื่นทำร้ายเรา การที่จะให้เรายอมอภัยให้ง่ายๆ จะยอมไหม ?..
กำปั้นมา กำปั้นตอบ.. ขามา ก็ขาตอบ !.. บางทีมาขาเดียวกลับไปสองขา อย่างน้อยต้องเอาให้หายเจ็บใจ ใช่หรือไม่ ?...
บางครั้ง เมื่อโดนกรรมเข้ากับตัวเอง เมื่อตัวเองเคราะห์ร้ายบ้าง เราอย่าได้โทษเขาเลย ต้องรู้จักให้อภัยและยอมรับชะตากรรมกับสิ่งที่ตนเองเคยกระทำมา ต้องยอมรับความจริง ผู้ที่ยอมก้มรับความเป็นตริง ผู้นั้นจะมาสามารถอยู่บนโลกนี้ได้อย่างแท้จริง !...
หากคนที่อยู่บนโลกนี้ไม่ยอมรับอะไรได้ง่ายๆ ยึดมั่นแต่ความเป็นตัวของตัวเองและความสามารถของตัวเองก็ยากที่จะมีชีวิตอย่างปกติสุข หรืออยู่บนโลกนี้ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างสันติสุข...
อยากเป็นคนโชคดีมีสุข แต่ทุกวันเอาแต่เบียดเบียนทำร้ายคน จะมีความสุขได้อย่างไร ?...
อยากมีความสุขหรือเปล่า เบียดเบียนทำร้ายใครหรือไม่ ?...
ไม่ทำร้ายเขา แต่พรากชีวิตเขา...พรากได้อย่างไรบ้าง ?... (กินเนื้อเลือดเขา)
ทำร้ายเขา เบียดเบียนเนื้อเขา หรือบอกว่าสัตว์เล็กเกิดมาให้สัตว์ใหญ่กิน เป็นเช่นนั้นหรือเปล่า ช้างเปลี่ยนจากกินอ้อยมากินท่านก็โกรธไม่ได้ ถ้าเสือออกมากินคน ท่านก็โทษเสือไม่ได้ เพราะเล็กกว่าให้คนที่เข้มแข็งกว่าข่มเหงคนที่อ่อนแอกว่า...
ให้คนที่ไม่มีทางสู้ ถูกรังแก ถูกพรากชีวิต ท่านเองก็ไม่ต้องการให้ใครมาทำกับท่านเช่นนี้ใช่หรือเปล่า ทำไมจึงทำ เขาไม่มีแรงต่อสู้ ไม่มีเสียงให้ท่านได้ยินก็เลยพรากเขาไป...
โดยพื้นฐานของจิตใจ เมื่อเห็นเขามีชีวิตเป็นอย่างไรก็ทนไม่ได้ที่ต้องเห็นเขายต่อหน้าต่อตา เมื่อเห็นเขาตายไม่อาจกินเนื้อเลือดเขา แต่ทำไมคนบางคนแม้เขาตายต่อหน้าก็สามารถทนเห็นได้แม้เขาโอดครวญต่อหน้าต่อตาก็ทนเห็นได้ เพราะอะไร ?...
เพียงเพราะเสียงท้องร้อง ท้องจึงใหญ่กว่าความมีเมตตา..
บางครั้งก็ติดรสเพียงแค่ลิ้นที่สั้นๆ นี้ จึงยอมแม้กระทั่งทำร้ายและเบียดเบียนคนอื่นออเวลาคนอื่นทำร้ายเรา การที่จะให้เรายอมอภัยให้ง่ายๆ จะยอมไหม ?..
กำปั้นมา กำปั้นตอบ.. ขามา ก็ขาตอบ !.. บางทีมาขาเดียวกลับไปสองขา อย่างน้อยต้องเอาให้หายเจ็บใจ ใช่หรือไม่ ?...
บางครั้ง เมื่อโดนกรรมเข้ากับตัวเอง เมื่อตัวเองเคราะห์ร้ายบ้าง เราอย่าได้โทษเขาเลย ต้องรู้จักให้อภัยและยอมรับชะตากรรมกับสิ่งที่ตนเองเคยกระทำมา ต้องยอมรับความจริง ผู้ที่ยอมก้มรับความเป็นตริง ผู้นั้นจะมาสามารถอยู่บนโลกนี้ได้อย่างแท้จริง !...
หากคนที่อยู่บนโลกนี้ไม่ยอมรับอะไรได้ง่ายๆ ยึดมั่นแต่ความเป็นตัวของตัวเองและความสามารถของตัวเองก็ยากที่จะมีชีวิตอย่างปกติสุข หรืออยู่บนโลกนี้ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างสันติสุข...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น